Definicja Syzyf

Co to jest SYZYF: w mit. gr. syn Ajolosa, założyciel Koryntu (Efyry), najprzebieglejszy z ludzi, mąż Merope, jednej z Plejad, tata Glaukosa i Bellerofonta. Uwiódł Antikleję w przeddzień jej ślubu z Laertesem i spłodził z nią Odyseusza. Gdy Zeus porwał Ajginę (Eginę), córkę bóstwa rzecznego Asoposa, S. wyjawił tacie imię porywacza córki, za co król Olimpu strącił go do Podziemia i nałożył na niego karę wiecznego toczenia olbrzymiego głazu pod górę. W momencie gdy głaz docierał do szczytu, za każdym wspólnie spadał ("syzyfowa robota"). Odyseja podaje inne wyjaśnienie kary S.: gdy rozgniewany Zeus posłał Tanatosa po S., ten uwięził bożka zgonu i poprzez jakiś czas nikt nie umierał. Zeus wymógł na S. uwolnienie Tanatosa, który, gdy tylko odzyskał władzę, pierwszego uśmiercił właśnie S. Gdy S. dotarł do Podziemia, oszukał Hadesa i dostał zezwolenie na krótki pobyt na ziemi, aby zganić żonę za niepogrzebanie jego zwłok. Jednak S. nie miał zamiaru wracać, dożył późnej starości, a gdy zmarł faktycznie, bogowie nałożyli nań karę, która na zawsze miała zatrzymać go w Podziemiu. Postać S. była inspiracją w poezji dla Ajschylosa (niezachowana tragedia), Sofoklesa, Eurypidesa, A. Camusa (esej Mit Syzyfa, 1942), w malarstwie dla Tycjana, L. Giordana