Biografia Białoszewski Miron

Kim był Białoszewski Miron: 1922-1983 Prozaik, dramatopisarz, debiutował dopiero po 1956, aczkolwiek należał do artystów, dla których przeżyciem pokoleniowym była wojna. Urodził się w Warszawie, rok studiował polonistykę na tajnym Uniwersytecie Warszawskim. W trakcie stworzenia warszawskiego przebywał w stolicy, lecz nie chwycił za broń. Po stworzeniu został wywieziony na roboty do Niemiec. Po wojnie był publicystą i urzędnikiem pocztowym.Współpracował także z eksperymentalnym Teatrem na Tarczyńskiej, który wystawiał jego sztuki. Utwory Białoszewskiego są zaliczane do nurtu literaturze lingwistycznej. Nie sięgał po wzniosłe tematy, lecz zajmował się zwyczajnością, opisywał, językiem potocznym i okaleczonym, zdezelowane i stare sprzęty codziennego użytku, odpustowe pamiątki i tym podobne Debiutował tomem wierszy Obroty rzeczy (1956), który przyniósł mu rozgłos. Później napisał Rachunek zachciankowy (1959), Mylne wzruszenia (1961), Było i było (1965). W 1970 napisał Pamiętnik z stworzenia warszawskiego, ukazujący codzienność czasu stworzenia nie z perspektywy walecznego żołnierza i bohatera, lecz zwykłego cywila, który próbuje przeżyć. Białoszewski pisał także utwory prozatorskie: Donosy rzeczywistości (1973), Szumy, zlepy, ciągi (1976), Zawał (1977)